Per TY

Per TY

E dashur! Nuk e di se sa ka qe je ne gjume. Une po mendoj per TY, duke e ditur qe TY nuk te ka marr malli per mua.

Gjysma jetes time! Po lind dielli dhe une jam akoma zgjuar. Do te ishte me mire sikur te degjoja TY ne tingullin e nje kitareje se sa te godisja guret e trotuareve te Stambollit.

E dashur! Me thuaj si te te harroj? Duke fshire nga jeta ime c'do gje qe ka lidhje me TY, duke fshire numrin tend, duke fshire te gjithe mesazhet qe kam marre nga Tİ, apo duke te te thithur aq thelle ne brendesi deri sa te me pelcasin mushkerite ne te cilat ke zene vend Tİ? Nuk te harroj, nuk mundem te te harroj.

Dhimbja zemres time! Ka kohe qe turperohem nga kjo ndarje. C'do dite e me shume behem i huaj per vetveten. Kalojn ore te tera ne ambientet ku kemi mundesi te bisedojm duke pritur se mos vjen Tİ, duke pritur se mos me thua dicka, - dicka qe ka kohe qe deshiroj te degjoj prej teje - duke pritur te te them se sa shume kam nevoje per TY.

E dashur! İ kan vene emrin ''dashuri'', i thone njeri tjetrit ''te dua'', por nuk dine gje. Te thuash ''te dua'' eshte e lehte, veshtire eshte te duash, prandaj te them ''e dashur''. Por e di qe Tİ nuk me do aq sa une po mesohem me mosegzistencen tende.

Kacurrelsja ime! Ka kohe qe jam merzitur me mosegzistencen tende. Tİ do te kalosh jeten ne nje qytet te larget, do te jetosh pa ditur une asgje ne lidhje me TY, do te fejohesh, martohesh, do besh femije dhe ne fund do plakesh dhe do vdesesh. Ndersa une; shume here me sy te perlotur do te prek fantazmen tende, nuk do ti ledhatoj dot kacurrelat, ne c'do kozmetik do kerkoj aromen tende, ne c'do gje do kerkoj ngrohtesine e shikimeve te tua.

E dashur! Do te pendohem duke thene ''me mire mos te isha perballuar me shikimet e tua, me ato shikime qe me fusin te dridhurat.''

Zjarri zemres time! Ka kohe qe imagjinoj, qe genjej veten se mos behesh imja, qe shpresoj se mos zgjohemi ne nje qytet qe nuk e njohim fare, se bashku. Ka kohe qe me vjen ne enderr e veshur me velle. Ka kohe qe me ka marr malli aq shume saqe fjalet do te ngelnin pa kuptim per ta shrehur.

E dashur! Ka kohe qe me vjen ne enderr por ne realitet nuk dukesh kundi. Ka koh qe nuk me largohesh as per nje moment nga mendja. Ka kohe qe largohem i penduar, i merzitur nga c'do ambient qe kerkoj TY.

Burimi i rreshtave te mi! Ka kohe qe nuk ja spjegoj dot vetes qe Tİ nuk je me, qe nuk do te jemi te lidhur ndonje here. Qe nuk do te bejm xhiro buze detit te kapur dore per dore, nuk do te ulemi ne nje lokal per te pire dicka, qe nuk do te te them dot ''te dua'' poshte panorames se mahnitshme te perendimit te diellit poshte ures Bosforit.

E dashur! Ka kohe qe e kam pranuar humbjen, humbjen e dashurise te cilen e dija te pashtershme. Ka kohe qe mundohem te te spjegoj se nje pjese imja je Tİ, qe je si nje lule plot gjalleri ne kraharorin tim.

Arti zerit tim! Mendoj mos te pushoj, te bertas sa te mundem duke shprehur mallin qe kam per TY, i cili c'do dite e me shume po futet ne nje rruge pa kthim. Mendoj te pyes ndonje profesor se kush eshte me veshtire shkenca apo dashuria? Pyes shoke e shoqe a ishe apo jo Tİ ne ate ambient para se te vija une?

E dashur! Ka kohe qe te gjitha buzeqeshjet e mia jan te rreme, qe numeroj ditet duke u fshehur nga realiteti, qe i largohem te gjithe njerezve qe me rrethojn vetem e vetem per te ndenjur disa caste me TY.

Arti fjaleve te mia! Ka kohe qe te shkruaj, qe e ndjej se po i vjen fundi c'do gjeje, qe ndjej aromen e terbuar te vdekjes. Ka kohe qe e ndjek kembe pas kembe kohen si nje te burgosur te arratisur. Ndersa tani jam si nje i denuar me vdekje i cili do vritet pa ju plotesuar deshira e fundit. Emrin tend peshperisin buzet e mia. Dhimbja jote me jep serish te njejten shije.

Qeliza ime e kancerizuar! Nuk mundem te te hedh, ne fakt as qe po mundohem per nje gje te tille. Nuk e di se kur do perparoj aq shume shkenca saqe ti gjej ilacin kesaj semundjeje qe po me grryn perbrenda.

E dashur, gjysma jetes time, dhimbja zemres time, zjarri zemres time, burimi i rreshtave te mi, arti zerit tim, arti fjaleve te mia, dashuria ime e fundit, dashuria ime e vetme, KACURRELSJA ime; ka kohe qe turperohem nga kjo ndarje, qe merzitem nga mosegzistenca jote, qe imagjinoj, qe enderroj...